Never change a winning team ! Sinds de 4 zonnige frontvrouwen
(vlnr Peggy, Ethel, Lilyane en Barbara) van "Jong en toch wat gek" 2 jaar geleden als eerste De Sleutel vonden (die ze nog steeds beschouwen als de sleutel tot hun succes), hebben ze hun succesformule enkel verfijnd. In de politiek stappen bleek dan ook de logische volgende stap.
"Jong en toch wat gek" is niet alleen hun partijnaam ; het vat ook perfect samen waar ze voor staan : jonge vrouwen in de fleur van hun leven, op het toppunt van hun kunnen (lichtjes gestoord, en net niet té gestoord om te winnen). Met heel wat ervaring in de Kwatrechtste amusementssector (bedrijfsanimaties, toneelopvoeringen, zangactiviteiten, sportmanifestaties,...) brengen ze er steeds de sfeer in, wat groot en klein ten goede komt ! Zelfs hun namen klinken als muziek in de oren... !
Met een ambitieus programma hopen ze de kiezer aan zich te binden : van Kwatrecht willen ze opnieuw een gemeente maken waar plezier kan gemaakt worden op de tonen van "de lichtjes van de Schelde", waar culinaire hoogstandjes uit het buitenland voor iedereen toegankelijk gemaakt worden (in de pitta bar), waar nog plaats is voor een echt dorpscafé en ook voor een goede vergaderzaal, een gemeente die faam en naam geniet tot ver in het buitenland. Vooral de diplomatieke en culturele banden met Italië zouden opnieuw sterk aangehaald worden.
Ook op economisch vlak hebben deze dames duidelijke ideeën. In functie van de culturele, politiekeen sociale doelstellingen willen ze ook de plaatselijke handel een turbo injectie geven, door subsidiëring van Fiat- en Lancia-garages, door overheidscontracten in de bouw voor plaatselijke ondernemers (b.v. bij het opknappen van de plaatselijke feestzaal) en door investeringen in het Kwatrechtste vliegveld, met rechtstreekse vluchten naar talloze Italiaanse steden.
Om toeristen naar Kwatrecht te lokken, is een dringende herwaardering nodig van de plaatselijke infrastructurele troeven : het vliegveld op wandelafstand van de dorpskern, een vrijheidsbeeld dat Amerika dichterbij brengt, de prachtige wandeldreven en natuurlijk de ruime pendelparking nabij de dorpskern.
Bij winst van deze verkiezingen zouden ze trouwens meteen de handen uit de mouwen steken met de organisatie van een groot Italiaans volksfeest, renovatie van de feestzaal door de plaatselijke ondernemers en een moderne uitbating van de luchthaven, conform de nieuwe wetsbepalingen inzake nachtvluchten.
Woordvoerster Ethel beschrijft de partij : "Wat wij de kiezer te bieden hebben, is méér dan een uitgelezen gerecht. Het is een volledig menu, met frutti di mare als antipasti, ravioli als primi, brodo als minestre, calamari picanti als secondi pesce, peperoni als contorni en tot slot tiramisu (onlangs trouwens nog een leuk nieuw recept gelezen ergens...) als toetje ! Onze Italiaanse roots verbergen we niet, en het hoeft dan ook niet te verwonderen dat we internationeel gesteund worden door grootheden als Marco Borsato. Ook dichter bij huis kunnen we rekenen op de steun van gelijkgestemde zielen zoals Stany Crets, een allround acteur die zich tussen ons, allround actrices, meteen op zijn gemak voelt !"
"Jong en toch wat gek" trekt dan ook volop de kaart van Kwatrecht, dat opnieuw moet uitgroeien tot een typische Oostvlaamse gemeente, mét internationale (vooral zuiderse) allures !
"Een dorp als Kwatrecht heeft geen luchthaven nodig. De vliegactiviteiten zullen het landelijke karakter van deze gemeente ernstig verstoren en bovendien zullen de nachtvluchten een plattelandsvlucht op de gang te brengen die het sociaal weefsel van de gemeente zal ondermijnen," stelt Chantal. 
Volgens Ethel (Jong en toch wat gek) verdient het probleem van de nachtvluchten zeker de nodige aandacht, al is ze ervan overtuigd dat haar partij ook voor dit probleem een haalbare en voor alle betrokkenen bevredigende oplossing zal weten te bieden. "De luchthaven vormt een belangrijk instrument om onze gemeente opnieuw op de kaart te zetten. Economisch kan Kwatrecht enkel overleven door een sterke injectie van nieuwe inkomsten, en toerisme kan deze genereren." Ethel vervolgt : "De ontsluiting van de luchthaven dient dan ook in dit licht gezien te worden. Het station van Kwatrecht is immers niet berekend op een dergelijke capaciteit en bovendien zijn de sporen te breed voor de TGV."
